24 Ocak Anayasası_{7 Temmuz - 5 Aralık 1982 Yazıları}

Bir anayasa ki basina güvenmez, yüksek yargiçlara, yargi kuruluslarina güvenmez; bir anayasa ki isçilerine, memurlarina, köylülerine güvenmez; bir anayasa ki avukatlarina, mühendislerine, doktorlarina güvenmez; bunlarin yasal örgütlerini birer suç odagi gibi görür. ... Bütün hak ve özgürlüklere karsi devletin sinirlama yetkisini getiren... Anayasa, sira özel sektöre gelince yumusar. Toprak reformu ve kamulastirma söz konusu olunca devletten kuskulanmaya baslar. ... Toplumun büyük kesimlerine karsi kusku, özel sektöre ve Cumhurbaskanina duyulan güven, Aldikaçti Anayasasinin temel ideolojisini olusturmaktadir. (Cumhuriyet, 15 Agustos 1982, Güvensizlik Belgesi...) Aldikaçti Anayasasi, bir huzur anayasasi olmaktan çok uzaktir. Tersine, çesitli toplum kesimleri arasinda uyusmazlik tohumlari atan bir anayasadir. Bu tohumlarin yesermesi, yarin toplumu büyük bir kargasanin içine sürükleyebilir. Türk halki böyle bir anayasaya mahkum edilmemelidir. (Cumhuriyet, 1 Agustos 1982, 24 Ocak Anayasasi...) Hukukun sosyal siniflar arasindaki yarismada yeri yoktur. Hukuk bütün sosyal siniflari... ayni güvencelerle donatmamissa, herkese hakça ve esitçe davranmamissa, orada "ideolojik nitelligi" agir basan hukuk vardir. Ve orada, "hukukçulara" degil, "emir kullarina" rastlanir. (Cumhuriyet, 6 Ekim 1982, Hukukçu ve Görevi...)