Araftayım

Merhem olur sandı acılarına zaman... Biraz yalnızlık sürdü yarasına biraz gözyaşı... Olmadı. Son çaresi "O" olsun istedi; doktoru olan kader... Çektiği acıları ve hüsranı unutturur en güzel yanından yakalar sandı hayatı.

Beceremedi. Zalim bir yazgıyla mühürlenen gelecek kanayan yarasına tek merhem olarak onu yazdı. Şimdi sevdiği adam... Ya acıttığı kadar üfleyerek dindirecekti sızılarını ya kanattığı kadar saracaktı yarasını ya da başarısız olarak her iki canını da daha çok yakacaktı.

Oysa vurgun yemişti kadın sol yanından... Şimdi bir yanı keskin bir bıçak diğer yanı uçurumdu. Ne yana dönse canı yanacak içindeki yaralıyı bir kez daha üzecekti. Ve pişmandı adam... Hep bir yanı hüsran diğer yanı hasret olacaktı. Bu hikayede aşk...! Hangi yaraya sarılsa hayal kırıklığı kokacaktı.