Beyaz Diş

Gece karanlığı bastırıyordu. Kampın gürütüsüne ve telaşına alışık olan duyuları körelmişti. Ne görülecek, ne duyulacak, ne de yapılacak bir şey vardır burada. Sessizliğin bozulduğunu ve doğanon harekete geçtğini görmek için bütün duyularını zorladı. Issızlık içinde dehşetli bir tehlikenin pusuda olduğu hissi onu korkutuyordu. Panik içinde kampa doğru çılgınca koşmaya başladı. Koşa koşa ormandan çıktı ve ay ışığıyla aydınlanmış, gölgesiz ve karaltısız bir düzlüpe geldi. Ama kapm yoktu ortalıkta... Arka ayakları üzerine çöktü, burnunu aya doğru kaldırdı. Yalnızlığının verdiği buruklukla beraber korkusu da artmıştı. Geçmişteki acıları ve geleceğin korkularını anlatan uzun ve acıklı bir uluma tutturdu. Bu onun, ilk uzun ve acı dolu ulumasıydı...