Bir Yaratılış Efsanesi_{Türk'ün Yaratılışı ve Yeniden Doğuşu}

Gözde renk, yerde mevsim yaratan yedi günesin altindaYarisi madde, yarisi ruh, öyle bir dünyaydi mekân...Kilimi yesil çayir, çatisi gök kubbeden obaydi;Sesi Orhun Nehri akisli, rengi akbugdaydi;Dört yani alkimli, çevreni yaydi mekân.Yaprak hisirdasir, kanat sesi duyulurAlageyik kosuslu sir ormanlarinda;Zümrüt Hüma uçuslu semalarindaÖzgür nefesiydi bereketi, bitegi.Geçit vermez demir daglarininYollarina yazilirdi bir destan...Bengütasini yontan adsizin;Askina savasan ilkeli kizin;Ozanlar sesi iklig, kopuzun;Kadim yurduydu o mekân.Ezelden gelecege mirasiydiOngun bahar yagmurlarininSularinda yikanan Oguz'un...Bir mekân ki o, Bengibozlarin;Savruk yeleli beyaz, doru ve al,Güz rüzgâriyla yarisan ala atlarin;Ruhundan süzülüp yeniden doganKimiz memeli, sahlanan kisraklarinSairin Davet'ini alip önceki asirlardanSilinmez izler birakip “Uzak Asya'dan”Daglarina gün degimi vardigi Anadolu'ydu...Içinde korkusuz Kan Turali'lar, nice delikanlilar;Ince Belli Banuçiçek, Sari Selcen, Çali Kusu Alçin'ler;Agam hey! Kaslari yay, yüzleri ay nice güzeller vardi...