Bugünlerde Bahar İndi (Büyük Boy)

Ilkgençlik yillarinda, hikâye ve romandan önce, siir yazmaya baslayan Türkiye'nin evrensel yazari Yasar Kemal, siirlerini Yapi Kredi Yayinlari tarafindan yayimlanan Bugünlerde Bahar Indi adli kitapta topladi. Yasar Kemal'in, Ekim basinda okurlarla bulusacak Bugünlerde Bahar Indi adli kitabi; agirlikli olarak 1940'larda yazilan, 50'ler ve 60'larda devam eden ve sonuncusu 1973'te yazilan usta isi siirlerden olusuyor. Kitapta, ilk kez yayimlanan siirlerin yani sira; Kovan, Ülkü, Toprak, Küçük Dergi, Çig, Görüsler adli dergilerde ve Vatan ve Aksam gazetelerinde yayimlanan siirler de yer aliyor. Yasar Kemal bu ilk siir kitabini hazirlarken, seçtigi siirlerin pek azinda degisiklik yapti. Ayrica, onun siirine özel sesini veren özelliklerden biri oldugu için, kitapta Yasar Kemal'in özgün yazimi aynen korundu. Kitapta yer alan siirlerde öfkeyle umut, baskaldiriyla sevgi iç içe yer aliyor. En kasintili sairin bile özgünlügünden ürkebilecegi bir siir yaziyor Yasar Kemal: O, çalismak isteyip issiz kalan Kemal Sadik'in hüznünü, direncini, umudunu, dile getiriyor... Kitapta, daha önce yayimlanmamis ancak Zülfü Livaneli tarafindan bestelenmis Ulas ve Merhaba siirleri de yer aliyor. Kitap editörü Güven Turan'in "Gizlenen Bir Sairin Ilk Kitabi" adli yazisindan: "Yasar Kemal 1945'e kadar yogunlasmis siirde ve çekilmis... Hemen animsayalim: Ilk öyküsü "Pis Hikaye?"nin yazilis tarihi 1946'dir... Sonrasi, Türk öykü ve roman tarihinin sayfalarini taçlandiriyor, 1950'lerde yayimlanan birkaç siiri bir yana. Ama burada bitmemis siiri Yasar Kemal'in "siir bir çigliktir; bastirilamayan bir çiglik" sözünü hakli çikaran daha önce yayimlanmamis bes yepyeni siir daha yer aliyor bu kitapta. Haydi, diyelim ki "Ulas" ve "Merhaba" siirlerini Zülfü Livane'li bestesiyle, Livaneli'nin sesinden duyduk... Simdi onlara siirin odagindan egilme zamani geldi iste. Öncelikle dikkatimizi çeken, her iki siirin de geleneksel halk siirinden beslenmis olduklari. Özellikle ses, ton halk siiri kaynakli. Gene de, kaliplarin benzerligine karsin, özgün ve kliselerden uzak siirler bunlar. Form olarak da kolay siniflandirilir gibi degiller. Örnegin "Ulas" siiri Ulas Bardakçi için yazilmis bir agit mi? Bence degil... Ne yakinma var ne acima... Vahlanma yok, agitlarin temeli olan. Isyanci bir siir aksine; diklenen bir siir... Bir destan mi? Böyle olmasini engelleyen temel bir sey var: Anlatimci degil, sayip dökmüyor, öykülemiyor kahramanliklarini Ulas'in. Ayrica, sadece Ulas'a da odaklanmiyor: "Selam söyle" diye 1960'larin ve 1970'lerin öldürülen devrimcilerini kusatiyor. Eluard'in, Aragon'un savas sirasinda yazdigi siirler gibi, kolay kolay kabina, kalibina sigmayan bir siir "Ulas" bence. "Merhaba", klasik halk siiri kaliplarini kullansa da, klise tadi vermeyen bir siir. Yasar Kemal'in 1940'lardan 1970'lere uzanan bütün yazi hayati içinde ilkgençlik yillarinin "Âsik"ligini, "Âsik Kemal"ligini, hiç birakmadigini ortaya koyuyor."