Canavar ve Ölü Burke, Marx, Faşizm_{Burke, Marx, Faşizm}

Gazeteciler anlayamadiklari her seyi "canavar" etiketi altinda sunarlar: Seri katiller, pedofiller, despotik liderler ölümü davet eden canavarlardir. Yönetenler için de kullanislidir canavar: Trafigin sorumlusu bir türlü alt edilemeyen "Canavar"dir! Düsmanlar birer canavara dönüstürülür, uluslar sehitler üzerine yükseltilir. Açiktir ki canavarlarin ve ölülerin politik güçleri vardir. Dinin ölüleri sahiplenmesinin, ölümü “ateizm açisindan bir turnusol kagidina” döndürdügü söylenegelmistir. Bu kitap ölüleri politikanin turnusol kagidi haline getirdigimizde ne olduguna bakiyor.Bu amaçla Burke sahsinda muhafazakarlik ve de fasizminin ölüleri sahiplenme biçimlerini ele aliyor ve Marx'in "ölüleri, ölülerin gömmesi için birak"tigini fakat Benjamin ve Adorno'nun sahsinda Marksizmin onun biraktigi yerden ölüleri "kefaret" ile sahiplendigini öne çikariyor.Ölülerini taniyarak oldugu gibi canavarlarini da taniyarak politik bir gelenek hakkinda çok sey ögrenilebilir.Burke'tan baslayarak, Gotik edebiyatin canavar imgesi, Dracula ve vampirin muhafazakâr ve fasist zihniyetin düsman imalatinda nasil kullanildigini inceleyen Mark Neocleous; "isçi sinifinin kanini emen" sermaye metaforuyla Marx'in, bambaska bir amaç ve yöntemle, emegin ikili niteligini ve sermayenin emekten bagimsiz ele alinamayacagini gösterdigini vurguluyor.Marx'in kültürel okumasina merakli Zizek'den Derida'ya; "az fasist olmayan" Mircea Eliade'den tescilli fasist Martin Heidegger'a pek çok ünlünün görüsleri "canavarlarin kültürü" ile "ölülerin ekonomi politigi" temelinde yeriliyor. Ölümü yüceltip duran "Fasistlerin neden mezarlari tahrip etmekten hoslandigi" sorusunun yaniti kitabin sonunda sürprizli bir sekilde beliriveriyor. Kim bilir, belki de "mezar taslarini okumayi neden önemsememiz" gerektiginin yanitina da ulasabilirsiniz!