Çeşm

Nisan Ayinin ortalarina dogruydu.Aksam vakti geçmisi Konya'ya varmistik. Mevlana Türbesine yakin bir yere durmusuz.Gözüm içerde yemekleri söylerken ben disari çikmistim.Hz. Mevlana az ötemizdeydi. Soguktu disarisi.Ziyaret edemeyecek olmanin hüznü soguk havanin etkisini unutturuyordu. Kollarimi açtim:” Sana gelecegim, söz” dedim, sesli düsünerek…Yola çiktik, hakikaten uzun ve ince…Garip duygular içindeyim ne oldugunu anlamadigim.Arabayi gidebilecegi son hiza ulastirirken bir türkü basliyordu. ”Kaslarini egdirirsin…”Dedim ki: “Gözüm, bunun altisi yedisi yok mu?”Öyle huzurlu öyle rahat bir hâl ki, yürüsem daha hizli giderim diye geçiriyorum aklimdan.Bana bir seyler oluyor. Gözüm, ”Kurban, uçuyorsun” dedi.“Ask insani uçurur gözüm,” dedim basima gelecekleri bilemeden…Çok sürmedi, sadece üç ay sonra Konya'daydim.Konya'ya kadar agladim…Bir katre düstü yüregime, yakti…Ummanin varligindan haberdar olmak, katreyi yürekte ummana çevirdi.O, O'ndandi, O da, O'ndan…