Çocuklarımız Kime Ait?_{Annelere Mektuplar}

Bundan böyle; sevinçler, umutlar, hayaller, Çocuk üzerinden kurulmaya baslanir. Daha önce tatmadigimiz bu sevinç ve mutluluk, Büyük bir korku ve kaygiyi da beraberinde getirir. Sahip olma sevinci, yanlis yapma; Hatta kaybetme korkusuyla birlikte büyümeye baslar... Daha önce bildigimiz anne ve babamizin çocugu olmakti. Yönetilmis, yönetilmeye direnmis, Ve bulmustuk kendi yolumuzu... Bir seyler eksik kaldiysa da farkinda degildik...!! Simdi sira kendi anne babaligimizda; O farkinda olmadigimiz seyler... "Ifade edilemeyen istekler, disa vurulamayan öfkeler... Isittigimiz azarlar, yedigimiz dayaklar! Küçük düsürülüp, utandirildigimiz anlar ve daha niceleri.. Anne ve babaligimizi yaparken; Bizi nasil etkileyecek? Zihin haritalarimiz bizi nereye götürecek? Bunlarla nasil bas edecegiz? Simdi, nasil bulacagiz yolumuzu? Düsünmeye degmez mi...?