Çokluğun Grameri

Modern politik teorinin güncel krizi, politik tahayyülümüzde köklü bir degisiklik arayisini da beraberinde getirdi. Bu arayisa bir yanit olarak Virno, klasik politik felsefenin Hobbesçu "halk" kavramina karsit olarak, Spinoza'nin "çokluk" kavramina dikkat çeker. Çoklukta, temsili olmayan ve devletsiz bir toplumsal-politik varolus tarzinin olanaklarini bulur. Klasik politik teorinin temsil, halk, devlet ve egemenlik gibi kurucu ögelerinin hepsi de Bir ve Çok'un iliskisinin belli bir kavranisina dayanir. Her durumda Bir, tekilliklerin içinde buharlasarak yok oldugu merkezcil bir hareketin nihai çiktisidir. Oysa Virno çoklukta, atomlastirilmis bireylerden çok daha karmasik farklilasmalara izin vermesiyle, devletin birliginden daha evrensel olan bir birlik görür. Çokluk, insanligin bilissel, dilsel, duygusal, politik ve üretici güçlerinden olusan, sürekli edim halindeki ortak olandir. Nitekim zihinsel faaliyet, politik eylem ve emek arasindaki sinirlari ortadan kaldiran post-Fordist emegin yasam biçimi tam da böyle bir varlik tarzi olarak çoklugu yansitmaktadir. 21. yüzyilin politik öznellikleri yasam biçimlerindeki dönüsüme denk düsen yeni bir dile ihtiyaç duymaktadir. Çoklugun Grameri, bu dilin kitasini bize tanitan adeta bir etik-politika sözlügüdür.Halen Roma Üniversitesi'nde dil felsefesi üzerine dersler veren Paolo Virno, Italya'da 70'li yillara damgasini vuran otonomist hareketin, Antonio Negri, Nanni Balestrini, Franco Piperno gibi isimlerle birlikte, etkin bir üyesidir. Kizil Tugaylar üyesi oldugu suçlamasiyla tutuklugu kaldigi yillarin ardindan, Virno Post-Fordizm içindeki yasam biçimlerinin analizine yogunlasan Luogo Commune dergisinin kurulusunda yer alir. Özellikle bu siradaki çalismalarinin merkezini, is, düsünce, dil, toplum ve tarih arasindaki karsilikli iliskiler olusturur. Tarihsel ve dilbilimsel kavramlarin politik bir statüye sahip oldugunu öne süren Virno, toplumun kavramlarinin yeniden icadini onun dönüsümünün ayrilmaz bir parçasi olarak görür. Virno'nun yazilari Türkçede ilk defa, Italya'nin 1970'lerdeki politik deneyimin günümüz için bir laboratuar olarak ele alindigi Italya'da Radikal Düsünce ve Kurucu Politika Otonom Yayincilik, 2005içinde yayimlanmistir.(Tanitim Bülteninden)