Dünyanın Başkentine Bir Mektup

Beyaz sayfalara karanlığı yazdım; umudu, karamsarlığı, acıyı ve hasreti de koydum yanına.

Susmanın acılığından ve konuşmanın hiçbir yere varamadığı zamanlardan, düşmekten ve kalkmaktan söz ettim.

Sevdanın derinliğinden, insanın içindeki ateşten, buzdan keskin soğuk bir yokluktan bahsettim.

Yaşamla ölümün arasındaki o; hiç de ince olmayan çizgiden.
Tezatlıklarla kurulu bu dünyadan parça parça bir bütünlük
sundum.

Hiçbiri bu kağıtların rengini değiştirmedi.
Sende de bu kâğıtların pirüpaklığı var.

Hiçbir kederin, seni karanlığa mahkûm etmesine izin verme.