Fatih Che Kıvılcımlı Olmak

Hepimizin çok iyi hissettigi gibi, buruk bir kongre yaptik. Bana hüzünden baska hiçbir sey vermedi. Yolculuga baslamadan birkaç gün önce, bir can sikintisi, hüzün çöktü içime. Gelirken de yolda dün arkadaslarla, yoldaslarla, cografya olarak çok zengin bölgelerimizden geçtik. Ama inanin, benim gözüm hiçbirine takilmadi. O güzelliklerin hiçbiri bana bir sey söylemedi. Hani çok sevdigim türkücümüz Musa Eroglu'nun, bir türküsünde söyledigi gibi:Bana ne bahardan yazdan,Bana ne borandan kardan,Asagidan, yukaridan,Yolun sonu görünüyor.Yani o yesilliklerden, ormanlardan bize ne, bana ne, dedim yani. Bana bir sey söylemediler.E, çünkü biz ömrümüzü bir davaya vakfettik. Ve insan olarak, sevdigimiz pek çok seyden uzak tuttuk kendimizi. Zorunlu bir mahrumiyet uyguladik. Hani Usta'miz da der ya: “25'ten 50'ye kadar on dokuz sene içeride yatinca, kalan alti yil da kaçip göçmekle geçti. Hayata anlam mi birakir bu durum?” Yani bir insan olarak, bir anlam birakmaz bir açidan. Ama öbür taraftan, tam tersine çok büyük bir anlamla doldurur. En yüce insanlarin yasadigi bir yasam biçimini yasadigi için, mutluluk duyar, haz duyar insan. Böyle bir anlam yükler iste. Hani burada, “yas ile sevinci yikisir” insanin, Karacaoglan'imiz, 17'nci Yüzyilin büyük halk ozaninin dedigi gibi.