Garson Ve Mutlu_{Bir Kahve, Bir De Kaçış Planı Lütfen!}

"Ne isim var benim burada? Müsterisi olmam gereken yerde servis yapiyorum. Yas otuz iki. Çok degil, daha dört ay önce takim elbiselerimin içinde kiritiyordum su caddede. Ama hadi evimize gidelim Fulsen. Burasi bize uygun bir yer degil." "Omlet alacagim bir tane. Bir de çay. Omleti yumurtasiz yapalim lütfen.""... bu arada salata rica ediyorum ben. Ama gereksiz yesillik koymayin içine.""Vejetaryen bir içeceginiz var mi? Sicak, soguk farketmez." Garsonluk yedi milletten insanla anlasabilme yetenegi ve yüksek sabir gerektirir. Içinizden söyledikleriniz duyulmasin diye güçlü mimik kontrolü ve teatral yetenek ister... Yalnizca statü ve etiketlerin yüksek sesle konustugu bir hapishanede yasiyorsunuz. Ne kadar dayanabilirsiniz? Mutlaka sizi de "daha iyi yerlerde görmek" isteyenler vardir. Onlara bir fincan iyi kahve verin. Sakinleseceklerdir. Bazi isler geçici olabilir, evet. Ama hayat kesin olarak geçici. Bunu bilirken nasil durdugu yerde durabiliyor bunca insan? Blogunda paylastigi "32'me dogru, garson ve mutlu..." yazisiyla 300.000'den fazla okurun yogun ilgisiyle karsilasan Fulsen Türker, ilk romaninda herkesin içten içe "ah keske" dedigi büyük dönüsümünü, beyaz yakaliktan garsonluga uzanan yolu bütün ayrintilariyla anlatiyor.Yalnizca bir meslek degistirme serüveni degil, insanin kendisi ve geri kalan her seyle yeni bastan iliski kurma mücadelesi.Ansizin tepetaklak olan hayatini kahve kokusuyla, soslarla, kokteyllerle, sandviçlerle ve envai çesit müsteriyle dolu rengarenk bir alemde tedavi eden genç bir kadinin öyküsü... "Dede sana bir sey söylemem lazim.""Söyle kizim.""Ben mutluyum."(Tanitim Bülteninden)