Hakikatin Sineması

Önümüzde nasil bir Türk sinemasi profili vardir?
Dünya sinemasinin büyük basyapitlarinin eksiklikleri ve ortaya koyduklari imkânlar nelerdir?
Bati'daki düsünce krizine hangi sanat eserleri bir panzehir olarak görülebilir?
Türk sinemasinda bizi hangi ufuklar bekliyor?
Bütün dallarin birlestigi kökü ortaya koyabilecek sinema nasil bir hakikat zemini üzerinde/n kurulabilir?
Enver Gülsen, Türk ve dünya sinemasindan önemli köse taslari üzerinden sinemanin hakikat ile iliskisini ortaya koymaya çalisiyor. Metinlerde, tartisilan her yönetmen ya da filmin, ortaya çikardigi yeni ufuklarla, problem ve eksiklikleri beraber ele alinarak bir hakikat sinemasi perspektifi olusturulmaya çalisiliyor.
Sinema ve sanat üzerine hakikat/e uzanan bir okuma düzlemi olusturmaya çalisan metinler, eksiklikler üzerinden imkânlari, imkânlar üzerinden yeni ufuklari tartisiyor.
Düsüncenin krizinden, dil hapishanesinden firar ederek kurtulmayi öneren metinler, sinemanin, sadece sinema olarak degerlendirilmemesi gerektigini ortaya koyuyor.
Tarkovsky'den Semih Kaplanoglu'na, Paradjanov'dan Mecid Mecidi'ye, Haneke'den Bergman'a kadar dünya sinemasinin zirvelerinde tasavvuf üzerinden derin bir yolculuk yapan Gülsen'in bu kitabi ülkemizde hem esasli bir film dili gelistirilmesine imkân taniyacak, hem de film felsefesi alaninda çigir açacak köklü ve imajinatif bir film tasavvuru gelistiriyor.
Enver Gülsen Türkiye'nin genç ve parlak film düsünürlerinden. Bir medeniyet meselesi olarak gördügü sinema üzerinden bilim, sanat ve düsünce alanlarinin bütününde, özellikle tasavvuf üzerinden özgün yolculuklar yapiyor.