Hayallerime Takıldım Kaldım

Uçsuz bucaksiz, düzlük bir arazide kalabalik insan kitleleri var. Göç yollarini gösteren büyük haritalari inceleyerek yapilan anlatimlari dinleyenler arasindayim. Mahser yerindeyiz sanki; öylesine bir kalabalik. Anlatimlari yapan grup liderleri – onlara cografi bilgileri yüksek düzeyde kisiler de diyebilirim – ellerindeki ince uzun çitalarla, birkaç haritanin üzerinden anlatmaya devam ediyorlardi. Anlatilanlari dinleyip, gösterilenleri izliyorduk. Herkes, birazdan baslayacak göçe hazir gibiydi. Haritalar iki göç yolunu gösteriyordu; biri beraberinde hayvan götürenlerinkiydi, digeri ise hayvani olmayanlarin takip edecegi yollara sahipti. Daha evvel bogaz oldugunu sandigim ciliz su sizintilari olan yola, hayvanlariyla birlikte insanlar da yavas yavas inmeye baslamislardi. Ne olmustu, neden göç ediyorduk bilmiyorum; gördügüm tek sey, adeta beynimizi kaynatmaya çalisan Günes'in basimiza çok yakin olmasiydi, bir de nefes alip vermekte zorlandigim aklimda. Bakiyorum da hayret; insanlarin hepsinde sirt çantalari var, herkes temiz ve güzel giyinmis. Duyuyorum; aralarinda kahredici konusmalar geçiyor, bilim adamlarinin, ürettigi gereksiz teknolojilerle, ülkelerini mahvettiklerinden söz ediyorlar; heyecanli gözükmelerine ragmen göçe hevesli gibiler. Bir zamanlar bu ülkeye gelmeye çalisan insanlarin, simdi buradan göç etmek üzere yola çiktiklari da konusulanlar arasindaydi. Bense, biz insanlarin bugüne kadar dogayi bozmus olmasina ragmen, Allah'in bu cezayi bize, kendisini unuttugumuz için verdigini düsünüyordum. Gidisimizi, Hz. Musa'nin kendisine inananlarla birlikte Misir'dan gidisine benzetiyordum. Aslinda aynen öyleyiz; yakinimizda sularin sizdigi bogazi bitirmis, derin sayilacak bir düzlüge indik. Çok uzaklarda kalan diger bogaza varirsak, oradan da gemilerle, göç etmek istedigimiz kitaya varacagiz.Ayhan Uçar, ilk öykü kitabi Hayallerime Takildim Kaldim'da sadece gerçekligin degil, hayallerin de sinirlarini zorluyor. Bazen kendinizi bir rüyanin sürreal mekaninda buluyorsunuz, bazen akla mantiga sigmayacak bir varolus boyutuna ayak basiyorsunuz. Ama içinde bulundugunuz alem hangisi olursa olsun, cümlelerin büyüsünden ve sayfalarin tilsimindan bir türlü kurtulamiyorsunuz. Son sayfasina geldiginizde de hayaller bu kadar gerçekçi tasvir edilebilir miydi diye sormadan edemiyorsunuz.