İnsanın Durumu

Uygarligimizin son dört yüzyilda sahneledigi dram sonuna varana kadar oynandi,hatta tüketildi. Aktörlerin ayni sahnedeki sürekli varligi, ayni rolleri gevelemeleri,herkesin ezberledigi jestleri tekrarlamalari, ancak genel amaçsizliklarinin üzerini örtecek bir kafa karisikligiyla sonuçlandi.” Insanin Durumu! Duraksiyoruz, çünkü aklimiza gelmemisti bu soruyu sormak,dahasi birinin sorup bir cevap vermesinden de korkuyoruz. Ne de olsa gündelik hayattan, sonsuz siyaset tartismalarindan, ise gidip eve gelmekten, dünyada olup bitenle kendi kösemizde kafayi bozmaktan baska, bir tür olarak gelecegimiz ve serencamimiza dair düsünmek isimize gelmiyor.Küresel isinmadan sagciligin yükselisine ve daimi iktisadi krize, küresellesme hücrelerimizden sokaklara kaderlerimizi ortaklastirirken, insanlik olarak müsterek varolusumuz her gün daha da somutlasiyor. Gelgelelim bu somutlugu konusacak araçlardan, kelimelerden, bir dilden yoksunuz. Ve miyopsaniz, ufuktaki bulanikligi gerçekligin müphemiyeti sanabilirsiniz.Mumford'un 1944'te yazdigi Insanin Durumu küresel insanlik haline dair bir deneme.Birinci Dünya Savasi'ndan sonra yazilan benzeri pek çok kitaptan farkli olarak teknolojiyi öcülestirmektense insan olus tarzlarinin zemini olarak ele aliyor. Insanin dünyayi sekillendirirken kendisini ve yeni dünyalari nasil sekillendirdigini, yaratimingetirdigi yikimi ve drami Faust'un diliyle anlatiyor.Sosyal bilimlerin giderek uzmanlastigi, tarihsel çalismalarin ‘mikro'lasarak birkaç ay yahut seneden öteye konusmaktan kaçindigi günümüzde, Mumford bizlerle bütüncülbir perspektifin kiymetli efkârini ve her seye ragmen insanin dilediginde adil bir yasami insa edebilecegine dair yilmak bilmez ümidini paylasiyor.