Işık Sönene Kadar Bitmiş Değildir

Yedi yaşındadır Evren ilk kez "Işık" ile tanıştığında. Ablası acılar içinde kıvranırken Işık'ı içinde hissedecektir. İlk ruhsal şifacılığını, ne olduğunu anlamadan, Işık'ın komutuyla yerine getirecektir. Ablası Emel'e, onu izleyen anne ve babasının şaşkın bakışları altında şifa verecektir...

Bu olayı unutmak isteyecektir aile, geçen beş yılda unutacaktır da; ta ki, 1975 yılının Ocak ayında Evren'in okul koridorunda kendisini kaybetmiş hâlde istemsiz hareketlerde bulunan kız öğrenciye dokunmasına kadar...

Evren bu yeteneğiyle ilgili olarak karşılaştığı, sayılamayacak kadar çok olayda, Işık'ın kanalı olarak insanlara şifa vermeye devam edecektir. Devam etmesine edecektir fakat kendisine bahşedilen bu yeteneği sebebiyle iç dünyasında birçok gelgit yaşamaktan da kaçamayacaktır.
Başından geçen tüm bu olaylar ve zorlukların karşısında Evren, hep Işık'a tutunacaktır ve okuyucuya şu mesajı verecektir: "Her zaman 'ışık' vardır, eğer görmeyi bilirseniz… İster içinizdeki ışık, ister hayatınızdaki en ufacık umudun kıvılcımı olsun, Işık'a duyduğunuz inancınız hep var olsun. İnanç sağlam olduğunda, bizleri bağlayan engelleri anladığımızda engelleri aşmak her zaman olasıdır. Ve unutmamak gerekir: "Işık sönene kadar bitmiş değildir!"