İvan İlyiç'in Ölümü

Iki hafta daha geçti. Ivan Ilyiç artik kanepeden kalkmiyordu. ?Yatakta yatmak istemediginden kanepede yatiyordu. Neredeyse her zaman yüzü duvara dönük yatarak, bir basina, hep ayni çaresiz acilari çekiyor ve hep ayni çözümsüz soruyu düsünüyordu: “Nedir bu? Yoksa gerçekten ölüm mü?” Içinden bir ses cevap veriyordu: “Evet, öyle.” Yine soruyordu: “Bütün bu acilar neden öyleyse?” Ayni ses cevap veriyordu: “Öyle iste. Bir nedeni yok. Hepsi buydu, devami yoktu.”