Kadın, Erkek, Eş, Çocuk İlişki Yönetimi

Insan, insanda büyür. Insan, insanda dinlenir. Insan, insanda huzur bulur. Insan, insana tutunur. Insan, insanin umudu; insan, insanin sevgi topragidir. Vatan, gönüllerdir. Vatan; gönüllere ektigimizdir, gönüllerdeki yerimizdir. Aidiyetimiz gönülleredir. Köklerimiz gönüllerdir. Dogru gönlü bulamayan insan, kendine uygun topragi bulamamis bir tohum, sürekli savrulan, kökünden koparilmis bir mültecidir. Tohumumuz önce anamizin topraginda hayat bulur. Var olmamiza bir iliski vasita olur. Iliskilerle dogar, iliskilerle yogrulur, iliskilerle birbirimize baglaniriz. Aile, arkadaslik, dostluk, es, çocuk, torun. Gönüllere tohum eker, gönüllerde boy verir, gönüllere yaslaniriz. Iliskilerimiz isigini ahlaki degerlerden alip sevgiyle beslenmisse, gönlümüzde bahar boy verir. Varligimiz huzur ve esenligin vatani olur. Sevgisiz bir iliski içinde ekilmisse, sefkatle gözetilmemis, sevgiyle beslenmemisse, tohum hayata kök salamaz. Köklerini topraga derin salamadigi için birilerinin ilgisine hep muhtaç kalir. Bulmak için önce bilmek gerekir: Kim oldugunu, ne aradigini, nereye gidecegini… Yönetmek için önce tanimlamak gerekir: Degerleri, duygulari, kavramlari, sinirlari… Bu çalismadaki amacimiz gönül topragini arayan insana, kendini tanimasi, dogru seçimleri yapabilmesi ve iliskilerini yönetebilmesinde yardimci olmaktir. Çünkü insanin isigi, insana yol gösterir. Çünkü insan paylastikça, engelleri kaldirdikça, insan olur.