Karşılaştırmalı Eğitim_{Güncel Veriler ve Eğitim Perspektifleri}

Karşılaştırmalı eğitim, akademik bir alan olarak eğitim sistemlerini, sosyal, siyasal, ekonomik ve kültürel ögeleri ölçüt alarak incelemekte ve birçok ülkenin eğitiminde sistem kurma ve geliştirme çalışmalarına katkı sağlamaktadır.

Antoine Jullien'in 1817'de yayınlanan Karşılaştırmalı Eğitim Üzerine Bir Çalışma Taslağı ve Öngörüler isimli eseri alanın öncüsüdür. Türkiye'de ise İkinci Meşrutiyet'le başlayan ve Cumhuriyet'e uzanan süreçte Türkçeye çeviriler yapılarak diğer ülkelerin eğitimleri tanıtılmıştır. 1967'de Fatma Varış'ın okutmaya başladığı Mukayeseli Eğitim dersi, 1971'de Rauf İnan'ın Orta Avrupa'da Gelişmenin ve Demokrasinin Temeli Eğitim isimli kitabı Türkiye'deki öncüler olarak kabul edilmektedir. 1980'li yıllardan başlayarak alana ilişkin yayın sayısı artmaya başlamıştır. Söz konusu çalışmaların bazıları tematik yaklaşımlı, bazıları sadece AB ülkeleri ile sınırlı, bazıları ise genel kapsamlıdır.

Kullanılan verilerinin güncelliği, incelenen ülkelerin sosyal, siyasal, ekonomik yapılarına ve eğitim tarihlerine yer verilmesi bu kitabı diğerlerinden farklı kılan ögelerden bazılarıdır. Bu kitapta farklı olarak okul binalarına, donanımlarına, pandemi dönemi eğitim uygulamalarına, geleceğe dönük eğitim politikalarına ve eğitim perspektiflerine yer verilmiştir.

Bu kitapta dokuz farklı üniversiteden ve MEB'den 21 araştırmacı 17 ülkeyi incelemiştir. İncelemeye tabi tutulan ülkeler; Türkiye, ABD, Almanya, Avusturya, Brezilya, Çin, Finlandiya, Fransa, Güney Kore, İngiltere, İran, İsrail, Japonya, Kanada, Kazakistan, Rusya ve Singapur'dur. Kitapta ele alınan ülkelerin seçiminde OECD ülkesi olması, her kıtadan bir ülkenin temsiliyetinin sağlanması, uluslararası öğrenci değerlendirmelerinde düzenli ve başarılı performans sağlamış olması gibi ölçütler konulmuştur.