Kendinden Kendine Yolculukta Olan

Ne sen gerçeksin. Ne de ben oysaki. Bizler nicedir Yuvaya Yolculuk yapanlarız. Çokluk içinde kaybolan ve her daim arayışta olan ezeli olanlarız. Öyleyse ne vakit ayrı düştük bu dünya yolculuğunda biz.
Zaman döngüsü hızla ilerlerken sen!

Bir an evvel uyan!
Ve bir daha düşün!
Kimsin sen?
Ve yolculuğun nereye?
Yeter ki uyan
Ve farkında ol! …

Kendimizden kendimizedir yolculuğumuz ebedi İnsan önce kendine dost olabilmeli. Kendi karanlığınla yüzleşmeden bulamazsın ışığı.
Kendindeki sırları aramadan, erişemezsin âlemlerin sırrına. Ruhunun akitlerini hatırlamadan, kendinden kendine olan yolu göremezsin. Kendine samimi olamazsan, gayrısında samimiyete erişemezsin. Kalbinle, dilinle ve zihninle birliğe ulaşamazsan, ayrılıkların illüzyonunu göremezsin. Sen seninle dostluğu yakalayamazsan, nicesiyle dostluğun tadına varamazsın.

Ruhunun dilini tanıyamazsan, yüksek benliğinin sesini duyabilir misin?

Dinle sezgilerin sana ne söyler. Sen bu yaşam sahnesinde kendinden kendine yolculukta olansın. Kendinde ara hakikatini. Emin ol sana nice sırlar söyler.

İnsan eşsiz varlığıyla, yolu her daim aydınlık olan bir yolcudur. Ruhsal olgunluğuyla yücelttiği varlığıyla, yeter ki anlam katsın yaşama. Ruhsal gücünün farkında olan ve kendini tanıyan her insan, yaşamın sonsuzluğunda aslını bulur. Yaşam sahnesi nicedir gelip geçtiğimiz ruhsal gelişim yoludur.

İnsan varlığıyla yaşam sahnesine anlam katan kadim bir yolcudur.