Kukkuklar Ötünce

-Ana bak, bahar geldi. Şey… Hasçam'a nineme ne zaman gideceğiz?
- Kukkuklar ötsün de…
- Şey, ama…
- Kukkuklar bi ötsüün. Çayır, çimen bi yeşersiin. Kır çiçekleri; papatyalar, çiğdemler, menevşeler, tülübabalar bi açsıın… Hey gidim heey, görsünler o zaman bizi: Akbeygir'i eyerler, seni üstüne, heybeyi de arkasına attık mı… Oo oh, bizi tutana aşk olsun!
- Ana ben yetim miyim?
- Ee, baban var ya işte…
- Şey… Kimileri öyle diyor da…
- Ah yavrum, baban!..

Köyde kırda, yazıda yabanda çocuk olmak? Üstelik de yetim olmak? Hatta yetim oğlu yetim olmak…

Yazar, romanda, Yetim'in inişli-çıkışlı yaşamındaki özlemlerini, duygusal kırılmalarını, karşılaştığı zorluklar ve engeller karşısındaki metanetini, arzu ettikleriyle değil de bulduklarıyla geleceğe yönelişini yalın bir dille okuyucusuna sunuyor.

- Nedendir bilmem, bu yıl kukkuklar hiç ötmedi yavrum, hiç hiç… Ötmediler mi, yoksa ben mi duymadım? Ama şey… Onlar artık eskisi gibi ötmüyorlar… Ötmüyo… Öt…