Mutluluğun Ayakları Yoktu O Yüzden Bana Gelemiyordu

Mutluluk…

Neye benzerdi?

Elle tutulur, gözle görülür, peşinden koşunca yakalanır,kaçtıkça kovalanır mıydı? Elleri ayakları var mıydı? Ağlara takılır, yağmurda ıslanır mıydı? Belki de yoktu kim bilir!

İnsana az gelir zaman, bir değil birkaç kişilik ömür de verilse yetmez.

Vakitlerin de kastı vardı bize. O yokken çoğalır, onu bulduğumda, karşılıklı oturup konuşmaya başladığımızda azalırdı.

Küçülen çok sevdiğim kazaklara benziyordu. Bir yıkamada küçülen kazaklarıma.