Siyasal Düzenin Sınırları_{Demokrasi, Demokratikleşme ve Katılımcı Siyaset}

Soguk Savas sonrasi dönemde yayginlik kazanan yönetim biçimi Bati tipi liberal demokrasi oldu. Bu durum demokrasi kavraminin tekdüzelesmesini, tek bir demokratiklesme tecrübesinin genel-geçer farz edilmesini beraberinde getirdi. Halbuki birbirinden farkli sosyal yapilar üreten her bir ülke siyasal sistemin de kendilerine has biçimlerini üretti. Türkiye'de 1960'li ve 70'li yillarin en fazla tartisilan kavrami demokrasi için özellikle kemalist sol çevrelerde "cici demokrasi" ya da "Filipin tipi demokrasi" kavrami yayginlasmisti. Anlatilmak istenen, azgelismis, üçüncü dünya ülkelerinde demokrasinin çogunlugun temsili degil ancak "zinde kuvvetler"in öncülügünde ve Nasir tipi bir sosyalizm esliginde kalkinmanin motoru olabilecegiydi. Bugünlerde yasanan tartisma da benzer bir düsünsel arka planin tezahürüdür. Bir tarafta ülkedeki seçmenin desteginin yariya yakinini almis, uzun süre daha da bu kitleye hitap edecek görünen bir siyasal hareket ve bu siyasal hareketin demokratiklesme ajandasi; digertarafta bu siyasal hareketin radikal politik pratiklerle ve yeni "zinde kuvvetler" ittifakiyla alasagi edilmesi stratejisi. Demokrasi ve demokratiklesmenin anlasilmasinda bu tartisma noktalari esasinda bir yönetim biçimi olarak demokrasinin temel karakteristiklerinin ortaya konulmasi ihtiyacini beraberinde getiriyor. Farkli kültür havzalarinda farkli uygulamalariyla kavramin asgari ortak çerçevesini çizmek mümkün müdür? Bu siyasal sistemin sinirlari nelerdir? Demokratiklesmeden kasit ne olabilir? Hamit Emrah Beris bu kitabinda bir yönetim biçimi olarak demokrasiyi tarihsel arka planiyla birlikte ele aliyor, kavramin süreç boyunca siyasal sistem içinde uygulama tarzlarini, kurumsal sekillenisini inceliyor, günümüz tartismalarina isik tutacak entelektüel derinligi okuyucusuna sunuyor.(Tanitim Bülteninden)