Susacak Var

Bir ask, bir adamin bakislarinda nasil sizin olabilir? Siz ki küçük bir kiz çocugusunuz; o aski almaya cesareti nereden bulursunuz? Diyelim ki, cesaretsizliginizin naziyla, siz ellerinizi açmadan adam aski avuçlariniza birakti (içinde gözleriyle birlikte). Siz nasil tasiyabilirsiniz adama oldugu kadar aska da çocuk kalirken?Ve bir yazar ask yazmissa sayfalara, kelimeleri daha mi anlasilir okunur? Siz henüz adim atmadiginiz halde görünen ufkunun çetrefilliginde, yollari daha mi hizli yürünür, gidilir? Ayrilikla baslayan bir sarkinin nakarata geldikçe vuslata ters ilerleyen sözlerinde, müzigi daha mi kavusulacakmis gibi dinlenir?Adam kaybetmedigini bulmus olmanin sevinciyle aska bürünüp çocuklasirken, siz nasil büyürsünüz suskunlugunuzla? Gözlerinizde daglarin koyulugu, neyi görmekten korkmazsiniz? Adam bilirken içinizi ve yine de dilinize yabanci rolünü oynamaya çalisirken, siz neden sessizliginizin inadinda bir “hakli'' suretiyle “suçlu'' repligi söylersiniz:"Susacak Var!"