Tekel’in Elleri_{Mücadele ve Yordam}

Durduk yere, kendiliginden isçi sinifini olusturuyorlardi, diger milyonlarca isçiyle beraber. Su ya da bu etnik kökenden, dinden, mezhepten, dilden kadin ya da erkekler olarak digerleriyle beraber kendi halinde isçi sinifini olusturuyordu TEKEL isçileri. Adeta otobüs duragindakilerin “otobüs duragindakileri“ olusturmasi gibi. Onlar ayni zamanda aile babasi, çocuk annesi, apartman sakini, kiraci, ev sahibi, falanca takim taraftari vb. statülere de sahiptirler ve bu kimlik ve statüleri kullandiklari sürece sinif aidiyetlerini kolayca unutabiliyorlardi da. Ancak genel olarak devletin özellestirme politikalari, özel olarak da Devlet Memurlari Kanunu'nun 4/C maddesi, TEKEL isçilerinin hayatini, sahip olduklari kimlik ve statüleri degil isçi olmalari dolayisiyla alt üst etti. Maaslari düsecek; 10 ay çalistirilip 2 ay aç birakilacaklar, emeklilik ve saglik haklari bu iki ay askiya alinacak; sendikali olamayacaklar, hatta isçi bile sayilmayacak “geçici“ kilinacaklardi. Artik kendi halinde isçiler degillerdi. Tekel isçilerinin mücadele etmekten, direnmekten baska çareleri kalmamisti ve bunun için sendikalarinin yol göstericiligine sigindilar. Seslerini duyurmak için her yolu denediler, ama bizzat basbakan tarafindan azarlandilar. Ankara'ya geldiler, bir parkin su birikintisinde, neredeyse bir kasik suda bogulacaklardi. Cop ve gaz ile tanistirildilar. En sonunda Ankara'nin orta yerinde direndiler, sokakta yasadilar. Isçi sinifinin diger bölüklerinden farklilastilar; devleti tanidilar, isvereni bellediler; sendikanin ne olamadigini gördüler, sendikacilarin memurlastigina tanik oldular. Bu tanikligin günlügü ve kaydi N. Cemal tarafindan tutuldu, Tekel'in elleri isçilerin el yordamiyla yürüttügü mücadelenin isçilerin hafizasindan uçup gitmemesi için kitap haline getirildi. TEKEL isçileri yürüttükleri mücadele sonrasinda, her sabah diger isçilerle beklestikleri otobüs duraklarindakilerden degiller artik, çok farklilastilar. Artik bir gözleri daima cadde de. Çikip yolu kesmek, otobüs beklememek geçiyor akillarindan. Üreten biziz yöneten de biz olacagiz, demek ve bunu görmek geçiyor... Kendi halinde isçiler olmaktan çiktilar bir kez ve kendisi için sinif olmaktan sadece bir kaldirim tasi kadar uzaklar. Sinif bilinci girmis içlerine bir kere artik iflah olmazlar. (Tanitim Bülteninden)