Teyzemin Radyosu

"Aklina uçurum düstü. Parmaklarinin arasindan mavi gök akiyordu. Yön duygusundan, asagidan ve yukaridan yoksun bir düsüstü bu. Ellerini yana açti. Kendini yardan atanlar adina sitem yüklüydü uçurumlara. Ve uçurum aklina kendini atmisti simdi. Gönlünce süzüldü bir zaman. Pervanenin ates etrafinda dolasirken duydugu huzur sindi içine. Oturdugu banka sirtini dayadi. Denizin içinde bir yol gibi uzanan iskeleye, açiktan geçen büyük yolcu gemisinin geçisini gösteren dalgalara bakti. Düsledigini düsününce, önce sarsildin. Bunu ben düslemedim. Sen istedigini düse sarip düsürdün içime. Ortalarinda oturan yetmis kiloluk et ve kemik yigini, denizin açiklarinda kalan gözlerini unutmustu. Üsüyordu."(Tanitim Bülteninden)