Veda Şarkısı (cep boy)_{Shesher Kabita/Farwell Song}

20. yüzyilin en önemli edebiyatçilarindan olan Rabinranath Tagore, eserlerinde doganin, nesnelerin ve insanin kopmaz baglarla nasil ötekine bagli oldugunu ve bu bütün evrenin üzerinde nasil esirgeyici bir solugun dolastigini anlatir.Tagore, unutulmaz eseri Veda Sarkisinda, evrene ve zamani degistirme çabasina nasil baktigini ustalikla örülmüs bir uyumla isler. Hint günesi altinda dogan, kinali topraklara özgü çavlanlar arasinda gülümseyen ve portakal çiçeklerinin son hüznüyle vedalasan bir ask hikayesidir bu kitap. Elbette her güçlü ask gibi kendinden öte ve askindir anlatilan. Aska ait olan iki taraf arasindaki kadim gerilim belki de evrenin küçük bir anlatisidir.Veda Sarkisinin Türkçede basina gelen en iyi hal, belki de Cahit Koytak'in ona dokunmasidir. Koytak'in usta kaleminde iki sairin birbirilerini hiç görmeden nasil ayni solugu alip verdiklerini göreceksiniz. "Seninle benim, bizim bir araya gelisimiz, Ganj'in akisi, gökteki yildizlar ve daha baskalari... Bütün bunlarsa, Beethoven'in Ay Isigi Sonati gibi tam bir uyum, kusursuz bir armoni tezahürü. Sanirim evrenin yaratici ustasi, Viswakarma'nin semavi atölyesinde çilgin bir kuyumcu var. Bu üç saati, safir, zümrüt ve elmasla birlikte kusursuz bir yüzügün kasina isledi ve bir daha kimse tarafindan bulunmamasi için onu okyanusa atti."